Dworzec Białoruski (1971)

Po 25 latach na pogrzebie przyjaciela spotykają się dawni towarzysze broni. Dowódca kompanii saperów jest obecnie dyrektorem dużej fabryki, dowódca zwiadu pracuje jako ślusarz, radiotelegrafista jest księgowym a dawny miner dziennikarzem. Mimo tak smutnej okazji wszyscy cieszą się ze spotkania, choć już wkrótce okazuje się, że ich drogi życiowe rozeszły się tak bardzo, że z trudem znajdują wspólny język. Każdy żyje swoimi problemami i kłopotami, heroiczna przeszłość wydaje się bezpowrotnie zamkniętym rozdziałem. Jednak pozornie. Awaria przebitego kabla i wspólny wysiłek naprawienia go przywraca dawną więź i poczucie solidarności. Kiedy młody pomocnik ślusarza ulega zatruciu gazem przyjaciele znowu wykazują się pomysłowością i umiejętnością zespołowego działania. Tyle jednak, że wojna dawno już się skończyła a ich niekonwencjonalne metody niesienia pomocy prowadzą wszystkich do więziennej celi. Szczęśliwie wszystko się wyjaśnia i dawni towarzysze broni mogą wyjść na wolność.